Zabezpieczenie wykopów przed osuwaniem się ziemi do ich wnętrza to jeden z ważniejszych etapów większości prac budowlanych. Dość często stosuje się w tym celu konstrukcje oporowe lekkiego typu, których doskonałym przykładem jest ścianka berlińska. Jej nazwa pochodzi od pierwszego miejsca zastosowania, które miało miejsce w berlińskim metrze. Dowiedz się, gdzie najczęściej wykorzystywane są się obudowy berlińskie.
Czym są ścianki berlińskie?
Ścianka berlińska nazywana również obudową berlińską zaliczana jest do tymczasowych konstrukcji oporowych. Jej cechą charakterystyczną jest możliwość rozbudowywania w miarę postępu wykonywania wykopów. Może stanowić także przedłużenie innych rodzajów konstrukcji oporowych np. ścianki szczelnej.
Podstawą tej technologii są stalowe bądź betonowe słupy – wyjaśnia przedstawiciel Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych Żyrardów. Te z kolei pogrąża się w gruncie na dwa sposoby – albo za pomocą wiertła, albo za pomocą specjalnych wibromłotów. Ścianka berlińska wykonana jest z profili stalowych montowanych w gruncie w pewnym rozstawie, a także z poziomych elementów opinki w postaci drewnianych bali. W trakcie postępu robót ziemnych opinkę drewnianą sukcesywnie uzupełnia się o profile stalowe, stanowiące najważniejszy element ścianki berlińskiej. Jeżeli zachodzi taka konieczność, to konstrukcja ścianki berlińskiej może zostać dodatkowo wzmocniona za pomocą kotw oraz rozpór.
W porównaniu do innych metod zabezpieczania wykopów ścianki berlińskie charakteryzuje niska cena, łatwość realizacji i elastyczność, a także możliwość stosowania na terenach zurbanizowanych.
Zastosowanie ścianki berlińskiej
Najpopularniejszym zastosowaniem obudowy berlińskiej jest tymczasowe zabezpieczenie wykopów. Może być ona też także trwałą konstrukcją, jednak tylko w przypadku, gdy słupy stalowe zabezpieczone są w odpowiedni sposób przed korozją. Ścianka berlińska ma również szerokie zastosowanie powyżej poziomu wód gruntowych, jednak trzeba wiedzieć, że istnieją także pewne ograniczenia dotyczące jej budowy. Jest ona dość wiotką konstrukcją, która nie zatrzymuje wody, co znacząco zawęża możliwości jej zastosowania np. na gruntach nawodnionych oraz takich, które mogą się osypywać. Co więcej, może się zdarzyć, że ścianka berlińska będzie obudową traconą. Jej demontaż może być niemożliwy z powodu kłopotów z usunięciem elementów obudowy, które mogą wynikać np. ze zbyt małej ilości wolnego miejsca.
Ścianki berlińskie stosuje się przy różnorodnych głębokich wykopach. Jest to chętnie wybierana metodą pod fundamenty podziemnych garaży, rozmaitych obiektów budowlanych, zbiorników wodnych i kanalizacyjnych. Co ciekawe, ścianki berlińskie mogą być także przydatne w pracach geologicznych i archeologicznych, kiedy zachodzi konieczność wykonania większego wykopu celem pobrania próbek gruntu lub prowadzenia wykopalisk.
Ścianka berlińska to jedna z popularniejszych metod zabezpieczania wykopów o licznych zaletach. Zazwyczaj wykorzystywana jest powyżej poziomu wody gruntowej. Przy głębokich wykopach niezbędne są rozparcia lub kotwy gruntowe, które zadbają o to, by ściana miała właściwą stateczność.
